Home Contact
Gastenboek lezen
Gastenboek schrijven
Bush Ways Botswana
Puzzels
Links
GOING AFRICA SAFARIS REIZEN
English version

 

Out to Africa   
is   
(klik op logo)


Mee op reis in 2011?
lees hier verder....

 Reisverslagen:

 Foto's:

 Video's:

 Landen info:

 Gamepark info:

 Dieren info:

 Beste reistijd:



 

Botswana
Ons eerste Afrika avontuur
van 26-09-1996 t/m 14-10-96

Eindelijk is het dan zover. Na maanden van voorbereiden is de dag aangebroken dat we (Paul en Ellen) ons op ons eerste grote avontuur gaan storten. De komende zestien dagen zullen voor ons een eerste, en achteraf niet laatste, spannende ervaring worden. Na de nodige boeken, reisdocumentatie en tv-documentaires over met name Oost-Afrika tot ons te hebben genomen is het dan eindelijk zover. De reis hebben we geboekt bij JAMBO SAFARICLUB. De reisbrochure heeft ons laten weten dat het een spannende, avontuurlijke en primitieve ontmoeting met Afrika zal worden. Naar waarde inschatten kunnen we dit niet omdat dit voor ons beiden, zoals gezegd, de eerste kampeersafari in Afrika wordt. Het enige wat we tot op heden weten is dat we met een internationale groep de reis zullen maken. Over de route, de voorzorgsmaatregelen (inentingen, visums, financiele aangelegenheden, etc…) hebben we ook genoeg informatie kunnen verzamelen.

26/9
Bij het inchecken blijkt dat je nog zoveel kunt voorbereiden maar dat er 17 stoelen overboekt zijn heb je niet in de hand. U bent nummer 14 en 15 op de reservelijst krijgen we te horen. Is dit nu onze reis, komen we te laat om het begin van de safari mee te maken? Gelukkig valt het allemaal nog mee en zijn er genoeg vrijwilligers die bereid zijn om via Kenia naar Johannesburg te vliegen.

27/9
Na een vlucht van iets minder dan elf uur komen we vlak na zonsopgang op het vliegveld van Johannesburg aan. We worden door DRIFTERS, onze touroperator opgehaald. Na drie kwartier door Johannesburg te hebben gereden komen we aan bij DRIFTERS-INN. Hier treffen we onze reisgenoten, overnachten we en krijgen we te horen dat de reis zowel met de klok mee als tegen de klok in zal worden gemaakt. Dit in verband met het aantal deelnemers. Vanmiddag bezoeken we het dichtstbijzijnde winkelcentrum. Een bezoekje aan de binnenstad wordt ons afgeraden omdat de criminaliteit er enorm is. Vanavond gaan we samen met een ander stel in een nabij gelegen restaurant eten. Het eten is heerlijk en voor onze maatstaven erg goedkoop. Na het eten hebben we vrij snel ons bed opgezocht. De volgende ochtend zal het weer vroeg dag worden.

Nata

28/9 Johannesburg - Nata (Botswana)
Vanochtend staan we om kwart over vijf op voor een vroeg vertrek naar Nata in Botswana. Tijdens de eerste uren van de reis zien we de nodige krottenwijken. Het doet je beseffen dat je in een andere wereld terecht bent gekomen. Het landschap is eentonig. We passeren een vrachtwagen afgeladen met mensen. Je kent dat wel van die beelden op de televisie. Tijdens de eerste stop wordt het besef nog groter dat je midden in Afrika bent. Natuurlijk maak je van de gelegenheid gebruik om nog even een toilet op te zoeken. (We weten dat we tijdens de hele reis niet al teveel van deze luxe zullen hebben.) Eenmaal op het toilet aangekomen lijkt het erop dat ik een kleine stap in de tijd heb terug gezet en het verkeerde toilet ben binnen gestapt. Ogen priemen in mijn rug. Juist de enige in een lange rij van urinoirs die vrij is laat zien wat de vorige gebruiker heeft gege-ten (wortels). Eenmaal van de snelweg af verandert het landschap snel. De eerste bergen. Het is dan ook voor Vaalwater dat we de eerste bavianen, een in gedachten verzonken ezel (die in een daarbij behorend tempo de weg oversteekt), twee kadavers van ezels (waarvan er van één niet meer over is dan een skelet) en een dood gereden geit zien. Om ongeveer 13.00 uur bereiken we de Zuid-Afrikaanse/Botswaanse grens. Na alle formaliteiten te hebben afgehandeld wil de auto niet meer starten. Gevolg is dat we lopend naar de grens van Botswana gaan. De pech is snel verholpen en om 14.00 uur kunnen we weer verder. Omdat we voor het donker in Nata moeten zijn rijden we zonder pauzes door. Tegen zonsondergang bereiken we Francistown. Toch maar even een korte stop, even tanken en dan vlug weer verder wordt ons meegedeeld. De deuren van de auto blijken echter met geen mogelijkheid open te kunnen. Dan maar door het raampje klimmen en met een schroevendraaier de deur forceren. Op het moment dat we willen instappen om een begin te maken aan ons laatste gedeelte van een lange dag blijkt dat de bus olie lekt. Met vijf blikjes olie wordt ook dit probleem (hetzij tijdelijk) verholpen. Nu alleen de bus nog aanduwen. Voor het donker in Nata zijn kunnen we wel vergeten. Na zo'n eerste dag krijgen we al flink het afrika-gevoel te pakken. Om 19.30 uur komen we in Nata aan. We kamperen op een camp-site genaamd Nata-lodge. Hier ontmoeten we onze gids (Heiko) met wie we de komende 14 dagen op zullen trekken. Snel de wagen uitladen om hierna gebruik te maken van een overheerlijk buffet. Hier ontmoeten we ook een groep die op de reis terug is. Als we hun verhalen mogen geloven zullen we nog veel beleven. Na nog wat te hebben gedronken werd het tijd om wat slaap in te halen en brengen we de nacht in een slaapzak onder een afdak (voor ongeveer 20 personen) door. Van slaap inhalen komt echter niet veel. Veel gesnurk maar vooral de muskieten zijn hier debet aan.

Victoria Falls

29/9 Nata - Victoria Falls (Zimbabwe)
Om ongeveer 05.00 uur zijn de meeste van ons al weer wakker. Iedereen zit maar wat suffig voor zich uit te kijken en te wachten op wat gaat komen. Na wat onwennig heen en weer geschuif, een lekkere douche en een naar onze normen wel erg zwaar ontbijt krijgen we uitleg over wat ons de komende twee weken te wachten staat. Het ontbijt bestaat uit een roerei, champignons, paprika, spek, witte bonen in tomatensaus en brood. Per koppel krijgen we een tent toegewezen welke tijdens de hele reis ons eigendom is. Vandaag gaat de reis richting Vic.Falls. Onze verwachtingen zijn hoog gespannen. Zelf kan ik me nog herinneren dat ik op school wel eens in gedachten verzonken raakte toen we het tijdens aardrijkskunde over Afrika en in het bijzonder de meer dan honderd meter diepe ontdekking van Livingstone hadden. Op weg naar Zimbabwe signaleren we de eerste olifant (zomaar langs de weg). Heiko laat ons weten dat dit niet de laatste zal zijn. Na de nodige grensformaliteiten (om circa 14.00 uur), bestaande uit formuliertjes invullen en stempeltjes in je paspoort laten zetten, is het nog een kleine drie uur rijden en dan zullen we oog in oog komen te staan met de "de rook die dondert" of zoals de plaatselijke bevolking de Vic.Falls noemt " Mosi Oa Tunja". Maar voordat we daar aankomen krijgen we nog koedoes, nog veel meer olifanten en in een flits de eerste giraffe te zien. Om 16.30 uur komen we in het plaatsje Vic.Falls aan. Op een camp-site in het centrum van het stadje zetten we onze tenten op. In de verte kun je de befaamde waterval al horen en zie je de waterdamp opstijgen. We kunnen eigenlijk niet langer wachten want we willen dat donderende natuurgeweld nu wel eens zien. Een half uurtje later is het dan zover. Zo laat op de middag staat de zon wel heel erg gunstig om foto's en filmopnamen te maken. We krijgen er dan ook geen genoeg van. Samen met een aantal anderen van onze groep lopen we van het ene naar het andere punt waar we elke keer weer van een fantastisch uitzicht kunnen genieten. De stand van het water is wel wat laag zo aan het eind van de droge periode maar de waterval werd er in onze ogen niet minder imposant door. Op de terugweg zien we tot onze verbazing zomaar twee buffels langs de kant van de weg. Bij de camp-site aangekomen heeft Heiko al een heerlijke maaltijd voor ons gemaakt (veel vlees, groente en gepofte aardappels en nog een soort gekookte avocado). Kortom, deze dag hebben we volop genoten van wat we mochten zien.

30/9 Victoria Falls
Na een rustige nacht waarin we lekker hebben kunnen wennen aan de tentjes worden de vanochtend verrast door een invasie van baboons. De baboons zijn zo fanatiek in het plunderen van de afvalbakken dat het haast angst aanjagend wordt. De weg naar de douches wordt dan ook met de nodige voorzichtigheid genomen. Vandaag zijn we met Holger, Thomas, Martina en Elizabeth naar Zambia gelopen. Onderweg sluit Martin zich bij ons aan. Martin is een Australische leraar en trekt ongeveer zeven maanden alleen door Afrika. Hij wordt onze gids voor vandaag. Nadat we de bekende brug over de Zambezi hebben bewonderd lopen we via de droog gevallen delen van de Vic.Falls naar het punt waar de waterval met donderend geweld naar beneden valt. Een lange tocht van ongeveer drie uur in de hete zon maar de moeite meer dan waard. Je moet er dus wel aan denken dat je je paspoort meeneemt en minimaal tien US-dollars om een visum te kopen. Aan deze kant van de watervallen kun je in het park leuke currio's kopen. Afdingen is een vereiste maar we hebben dit niet te ver doorgevoerd. Op de weg terug hebben we sommige stukken met de taxi of lokale bevolking meegereden. Hierbij zijn Martin en Thomas de juiste contactpersonen. Dit moet ook wel want Ellen, Martina en Elisabeth hebben een vlucht over de Vic.Falls besproken. Deze "flight of angels" kun je het best maken tegen zonsondergang. De zon staat dan perfect om mooie foto's te maken. Ondertussen gaan Thomas en ik wat inkopen doen. Tijdens een bezoek aan een toilet komt het door mij meegenomen zakmes onverwachts van pas. Het slot gaat bij het naar buiten gaan kapot. Zodoende moet ik me een weg naar buiten schroeven. De dag sluiten we af met een gezamenlijke maaltijd bij een lokaal restaurant.

1/10 Victoria Falls - Kasane (Botswana)
Vandaag vertrekken we om 10.00 uur naar Kasane in Botswana. Voor het vertrek hebben we alvast inkopen gedaan voor een driedaags verblijf in de bush. Want na een dagje Kasane zullen we voor het eerst in de bush kamperen. Bij het Victoria-hotel proberen we nog even te faxen maar dit lukt niet. Na een korte rit arriveren we nabij Kasane. Daar slaan we een bush-camp op. Onderweg moeten we allemaal een keer de auto verlaten om ons en de auto de desinfecteren. Het is vlak na de grens dat we worden gesommeerd om over een doek te lopen en de voeten te vegen terwijl de auto door een greppel moet rijden. Hiermee moet voorkomen worden dat we mond- en klauw-zeer mee de grens over zouden nemen. Heiko verteld ons dat de komende vijf dagen vermoeiend zullen worden. Daarom blijven we vanmiddag in een aan de oever van de Zambezi gelegen kamp en doen we rustig aan. Het is een warme dag en elk plekje schaduw wordt in gebruik genomen. Natuurlijk maken we ook een wandeling langs de Zambezi. Daar zien we de eerste hippo´s en krokodillen. Achteraf niet geheel ongevaarlijk. Regelmatig begeven we ons tussen het hoge gras en de rivier. Na we nu weten een ideale plek voor hippo´s. En wanneer vallen hippo´s aan? Juist, in deze voor hun ideale situatie. Want zodra hun vluchtweg wordt afgesneden kennen ze geen pardon. Voor onze laatste inkopen, die hoofdzakelijk uit water, frisdrank en bier bestaan, moeten we toch nog even het plaatsje Kasane in. Bij de plaatselijke bank moeten we ongeveer 1,5 uur wachten voordat we onze dollars/travelercheque's kunnen inwisselen. We hebben dan ook wel pech want er zijn vijf mensen voor ons aan de beurt. Hier wordt het afrika-gevoel weer even bevestigd. Na het eten praten we lekker na over de opgedane ervaringen. Dit alles onder een sterrenhemel die ik van mijn leven nog niet gezien heb. Zoveel sterren zijn er te zien dat het onmogelijk is ze te tellen.

Chobe NP

2/10 Kasane - Chobe National Park
De volgende ochtend vertrekken we in alle vroegte om een boottocht te maken over de Zambezi en diens zijtakken. De tocht duurt ongeveer 2,5 uur. Tijdens deze tocht zien we overweldigend veel wild o.a. olifanten, hippo's, krokodillen, buffels, fish-eagle, apen, leguaan, antilopen in vele soorten en nog veel meer. Na de lunch vertrekken we na een vertraging van ongeveer drie uur naar Chobe National Park. Tijdens de vertraging, veroorzaakt doordat de lokale gids onvindbaar is, benutten we in een Hotel/ Camping het zwembad om voor de trip van de komende drie dagen in ieder geval schoon te vertrekken. Helaas hebben we geen zwemkleding bij ons. We zouden immers midden in de bush zitten. En zodoende hebben we een minimale voorraad aan kleding meegenomen. Het weerhoudt ons er echter niet van om elkaar toch het water in te gooien. Een goed moment om als groep iets nader tot elkaar te komen. Tijdens de eerste paar uren in het Chobe reservaat worden onze ogen pas goed geopend. Veel olifanten, waterbokken, koedoes, giraffen, buffels en een paar zebra's en als hoogtepunt een groep van 16 leeuwen die net een buffel verorberd hebben. De gieren zitten rond ons in de bomen. Dit laatste gebeurd vlak voor zonondergang dus we moeten ons haasten om op tijd bij ons bush-camp te komen. Na aankomst moeten (het liefst met nog een beetje licht) we onze tenten nog opzetten en de keuken zover gereed maken dat we onze eerste bush-maaltijd kunnen nuttigen. Het genieten van het plaatje met al die leeuwen en gieren zou van mij veel langer mogen duren, maar de tijd hebben we tegen. Ofschoon je over een half uurtje leeuwen bewonderen op een afstand van ongeveer tien meter niet mag mopperen. Je mag zelfs van bijzonder veel geluk spre-ken. Nadat we dan ook bij de leeuwen zijn vertrokken arriveren we dus op de plek waar we zullen overnachten. Tot onze verbazing lopen er op dat moment 25 olifanten langs de plek waar wij onze tenten zullen opslaan. Onze eerste nacht in de bush is gezellig ( komt dat door de spanning? ). Zeker nadat er een leeuw om contact met zijn groep roept wordt het leuk. Een toilet bestaat uit niet meer dan een zelf gegraven gat in de grond van ongeveer 25 cm diep. Normaal gesproken zoek je hierbij een plekje uit waar je redelijk ongestoord je behoefte kan doen. Maar naar het horen van het gebrul werd de afstand begrensd tot hooguit vijf meter achter je tentje. Maar ook daar merk je al dat het dan snel heel donker wordt. De eerste die de schep en het toiletpapier nodig heeft doet het niet in het gat maar ernaast (zenuwen?). Kortom zo'n eerste nachtje in de bush zorgt voor de nodige stemming.

3/10 Chobe Oost - Chobe West
Na een toch wel wat onrustige nacht vertrekken we vroeg in de ochtend op een lange game-drive naar Chobe-west. Veel wild zien we niet. Dit doet je beseffen dat het dus geen vanzelfsprekendheid is om de wilde dieren te kunnen bewonderen. Wel hebben we kunnen genieten van de verschillende soorten landschappen. Het ene moment bevindt je je op een grote uitge-strekte vlakte, of een acacia-bos en op een ander moment zit je weer midden in een moeras. Na een tocht in de volle hitte en het mulle zand komen we ongeveer om12.30 uur aan op ons volgende bush-camp. Na ongeveer drie uur gerust te hebben gaan we een volgende game-drive maken. Ditmaal zien we weer meer wild o.a. veel vogels (hamerkop, saddlebilled stork, bee-eeters, lilacbreasted roller, verschillende soorten hornbills en nog veel meer), giraffes, olifanten, jackhalsoorten en veel antilopensoorten (koedoe, reedbok, bushbok, impala, steenbok, waterbok, tsessebe, wildebeest (gnoe), etc..). Na terugkomst worden weer de gebruikelijke ervaringen uitgewisseld en wordt het eten, wat weer op voortreffelijke wijze is bereid, genuttigd. Terwijl we de ervaringen van deze dag opschrijven omcirkelt een hyena ons kamp. De geur van het eten zal het dier nieuwsgierig hebben gemaakt. We hadden trouwens nooit gedacht dat we onder deze omstandigheden zo rustig zouden blijven. De hyena nadert tot op zo'n tien meter. Het is dan ook niet voor niets dat we alles moeten opruimen voordat we van onze nachtrust willen genieten. Een hyena verslindt namelijk alles wat het tegen komt. Het zal niet voor het eerst zijn dat er een afwasbak of schoenen op deze manier verdwijnen.

Savuti

4/10 Chobe West - Savuti-Moremi Noord
Net als gisteren staan we vandaag om 05.00 uur op. Er staat ons een lange moeilijke weg naar Moremi Wildlife Reserve te wachten. Onderweg hebben we niet al te veel wild gezien (dit op het veel voorkomende wild na). Vlak voor aankomst op de plek waar we de volgende nacht zullen door brengen zien we vier leeuwen. De leeuwen liggen lekker in de schaduw te luieren. Aangekomen op onze slaapplek slaan we snel het kamp op. We hebben een prachtig uitzicht op een riviertje waar veel wild door aangetrokken wordt. Vlak bij ons komen regelmatig olifanten hun dorst lessen. Omstreeks vier uur vertrekken we voor een volgende game-drive. Opnieuw zien we leeuwen en veel van de ons inmiddels bekende dieren. Dit klinkt alsof we geen oog meer hebben voor het wild maar niets is minder waar. We genieten van elke confrontatie met de dieren. En beseffen, hoewel we geen enkel referentiekader hebben, dat we toch wel heel erg veel geluk hebben. Tijdens het eten zijn er de nodige geluiden van leeuwen, hyena's en olifanten te horen. De olifanten lopen op ongeveer 50 meter van het kamp. We hebben de tent op een heel mooi plekje staan (dachten we). Dit blijkt niet zo te zijn. De hele nacht is er onrust onder de olifanten. En denkbeeldig zie ik ze al, al wrijvend met de kont tegen de half omgevallen boom waar ons tentje onderstaat, voor me. Ook zijn er regelmatig hyena's in ons camp te bespeuren. Al met al genoeg ingredienten voor een onrustig nachtje zijn aanwezig. Daar maak ik niet dankbaar gebruik van. Ellen hoort niets en slaapt dus rustig door alles heen.

Moremi

5/10 Moremi Noord - Moremi Zuid
Ook vandaag staan we weer om 05.00 uur op. Van wakker worden is in mijn geval dus geen sprake. Na een zeer stevig ontbijt maken we ons op voor een volgende game-drive. Het opslaan en afbreken van onze camp-site gaat met de dag vlugger. Het duurt ook niet langer dan een half uur voordat we op weg zijn. Voor het eerst zien we cheeta's (3 stuks). Deze snelste zoogdieren, met een topsnelheid van ongeveer honderdentien kilometer per uur, liggen boven op een heuveltje de vlakte af te speuren. De cheeta is de enige katachtige wiens klauwen niet retractable zijn. Onderweg zien we weer veel verschillende landschappen en dieren (waaronder veel zebra's). Na de verplichte en noodzakelijke siësta (het was veel te warm om iets te doen) weer een game-drive gemaakt. Buiten het gebruikelijke wild om zien we voor het eerst sable-antilopen. Deze, tot tweehonderd kilogram zware, schuwe dieren krijg je in deze delen van Botswana niet veel te zien. De groep van ongeveer vijftien exemplaren wordt voorop gegaan door een groot mannetje voorzien van imposante hoorns waarmee hij zichzelf prima kan verdedigen. Wederom hebben we het geluk een groep leeuwen te ontmoeten. Het mannetje van ongeveer twaalf jaar is erg indrukwekkend om te zien. Dit wordt nog indrukwekkender wanneer hij op ongeveer een meter afstand langs de truck loopt. Opmerkelijk in dit gebied is het aantal dode bomen. Een meer genaamd "Dead tree island" staat vol met dode bomen. Dit lugubere schouwspel is ontstaan omdat het gebied om de 100/200 jaar geheel onder water komt te staan. Ook de side-striped jackal komen we weer tegen. Geheel onverwachts zien we ook een bat-eared fox. Deze zelden geziene dertig centimeter hoge insecteneter kan tien jaar oud worden en heeft de oren als voornaamste zintuig. Daarom vergelijk ik hem maar met een vleermuis op pootjes en zonder vleugels. Onze laatste bush-camp overnachting verloopt rustig. De volgende dag is het weer tijd om proviand in te slaan voor de dagen die we in de Okavango Delta door gaan brengen.

6/10 Moremi Zuid - Maun
Zoals bijna elke morgen staan we ook deze ochtend om 05.00 uur op en hebben we na een goede nachtrust alles weer bij elkaar gepakt. We zijn nog maar net op pad en daar loopt een cheeta die op zoek is naar prooi. In tegenstelling tot de cheeta's van gisteren is deze behoorlijk dicht bij de auto. Even zoekt ze contact met een waterbok aan de overkant van een watertje. Nadat het besef tot haar doordringt dat deze prooi voor haar onbenaderbaar is drinkt ze maar wat en gaat wat rollebollen. Tijdens de 165 km tellende tocht zien we tussen de bomen door een glimp van een luipaard. Dit is erg bijzonder. Heiko heeft in ongeveer vier maanden tijd maar twaalf keer een luipaard gezien. De rest van de tocht voert ons over lange zandwegen. Zoals de hele reis al is gebeurd, is het heerlijk te horen hoe Heiko Ryan op de donder geeft wanneer hij weer verkeerd schakelt. "Don't fuck my gearbox" gaat het dan door de hele truck. De laatste dertig kilometer rijden we over een teerweg. Daar ontwikkelen we ook behoorlijk wat snelheid. Met al het los lopende vee, wat je door heel Botswana tegenkomt, ontkomen we dan ook niet aan het overrijden van een geit. Bij aankomst in Maun hebben we als gekken het kamp opgezet en vertrekken voor een frisse duik meteen richting zwembad. Na alle warmte en stof is dit een heerlijke luxe. Na het eten gaan we met de meeste medereizigers beach-volleyballen. Dit sportieve intermezzo wordt gevolgd door het drinken van een lekkere borrel. Voor het eerst heb ik vannacht last van mijn darmen. Ellen heeft hiervan geen last en heeft een goede nacht. Ik beeld mezelf maar in dat ook ik geluk heb dat ik op dit moment enige luxe om me heen heb en dat ik niet midden in de bush zit.

Okavango Delta

7/10 Maun - Okavango Delta
Vandaag slapen we voor ons doen uit (06.30 uur). Deze morgen staat in het teken van het voorbereiden van drie dagen Okavango Delta. Voor deze dagen hebben we in Maun ons eten en drinken gekocht. Gezien de beperkte ruimte die we in de uitgeholde boomstam (een mokoro) tot onze beschikking zullen hebben is het moeilijk in te schatten hoeveel we mee kunnen nemen. Om 11.00 uur vertrekken we richting Okavango Delta. Mijn darmen zijn weer rustig. Laten we hopen dat het zo blijft. Nadat we om ongeveer 14.00 uur alles in de mokoro hebben geladen gaan we op weg de Delta in. We worden voort geduwd door Oxon. De Okavango Delta is één van de meest bijzondere natuurgebieden ter wereld. De Okavango Delta is een enorm moerasgebied dat wordt gevoed door de 1600 kilometer lange rivier de Okavango welke ontspringt in Angola en uitmondt in de Kalahari. De Delta (15.000 km2) is hierdoor ontstaan en is de grootste ter wereld. Het gebied bestaat uit smalle geultjes, kleine meertjes en talloze kleine eilandjes. Onderweg komen we vlak langs een olifant, deze staat precies op de plek waar we aan land moeten. De gids klapt een paar maal in de handen om de olifant te verjagen zodat we hier aan land kunnen. Even hebben we hier de gelegenheid om te zwemmen. Natuurlijk komt de naam Bilharzia even naar voren. Volgens ons is dit toch een ideale plaats om besmet te raken. Volgens Heiko is het hier gezien het stromende water geen probleem om even te zwemmen. Na een zeer rustgevende tocht hebben we om ongeveer 16.00 uur ons kamp opgeslagen. De eerste tekenen van zonnebrand zijn bij een aantal van ons al duidelijk zichtbaar. Vannacht blijven we hier. De lokale gidsen vinden het te riskant om door te gaan omdat op het eind van de middag een confrontatie met een hippo aanzienlijk is. De volgende ochtend zullen we door gaan naar Chiefs Island.

8/10 Okavango Delta
Ellen jarig. Tijdens het ontbijt komt iedereen langs om te feliciteren. Veel tijd om te vieren is er echter niet, we moeten ons gereed maken voor een foot-safari van ongeveer 4 uur. Tijdens deze foot-safari hebben we een olifant, een koedoe, een giraffe en sporen van leeuwen en een luipaard gezien. Gezien het lawaai wat er door sommigen van ons geproduceerd wordt mogen we nog niet klagen. Na 2,5 uur nemen we bij een kadaver van een buffel even pauze. Desondanks is het erg aangenaam omdat er bij Ellen al na 30 minuten blaren op haar voeten ontstonden. Om ongeveer 13.00 uur breken we het kamp weer af en wordt alles in de mokoro geladen om naar Chief's Island te vertrekken. Na ongeveer twee uur varen komen we daar aan. De tenten worden weer opgezet en we gaan voor een frisse duik het water in. Om ongeveer 20.00 uur is het feestmaal dat Heiko en Ryan voor Ellen hebben gemaakt klaar (lekkere pompoensoep vooraf, worstjes en karbonades met een heerlijke salade en als afsluiter hebben we een lekkere punch gedronken). Het is een verjaardag om nooit te vergeten.

9/10 Okavango Delta
Vannacht schijnt er een leeuw te zijn gehoord. Wij hebben dit in ieder geval niet meegekregen. Maar ze zijn er dus wel. Vandaag kunnen we de hele dag lekker uitrusten en uitslapen. Alleen voor vanavond staat er wat op het programma. De dag brengen we door met wat lezen, zwemmen en het gebied verkennen. Gezien de geluiden van vannacht gebeurt dit laatste niet al te ver van het kamp vandaan. Je weet namelijk maar nooit en je zit toch midden in de bush. Op het einde van de middag maken we met zijn allen een tocht met de mokoro. Naast de vogels die we daar gezien hebben zien we ook hippo's. Na een fantastische zonsondergang gaan we weer richting ons kamp. Toch wordt het tijd dat er weer iets opwindends gaat gebeuren.

10/10 Okavango Delta - Maun
Vanmorgen slapen we uit tot ongeveer 06.00 uur. Het belooft een hete dag te worden waarbij we de afstand die we op de heenweg in twee dagen moesten overbruggen nu in één dag moeten zien te klaren. Op de vele vogels na zien we verder geen wild. Je kunt natuurlijk ook niet altijd geluk hebben. Het is per slot van rekening geen dierentuin. Onderweg zitten we met de stoelen in het water onze lunch te nuttigen. Twee uur later zijn we weer bij de truck. Nadat we de truck weer ingeladen hebben vertrekken we richting Maun. Hier kunnen we weer lekker douchen en zwemmen in het zwembad. Vanavond gaan we in een lokaal restaurant eten. Voor het eerst tijdens deze reis was het eten niet erg lekker, zelfs de hond wil het niet eten.

Makgadikgadi Salt Pans

11/10 Maun - Makgadikgadi Pans
Vanmorgen doen we alles rustig aan. We doen wat inkopen voor de volgende dagen waarna we vertrekken naar de Makgadikgadi Pans. Net wanneer we op de plaats van bestemming aankomen gaat de auto kapot. Op de Pans mogen geen tenten worden opgezet en dus moeten we de nacht in de open lucht doorbrengen. De sterrenhemel is even als de vorige nachten prachtig om te zien en de melkweg is duidelijk zichtbaar. De Makgadikgadi Pans is een uit twee delen bestaand groot meer dat meestal vanaf mei tot en met september is opgedroogd en omgeven door talloze klein meertjes. Wanneer het meer, zoals nu, droog is komen te liggen loopt de temperatuur op tot een onhoudbare hoogte. Het is dan ook niet voor niets dat we pas tegen het einde van de middag zijn aangekomen. Het is een immense vlakte waar je ziet en voelt dat er niets is. Het lijkt wel een maanlandschap. Dit maakt het wel dat de zonsondergang spectaculair zijn. Elizabeth en Thomas koken vandaag. Spatzler en crêpes en het smaakt allemaal erg lekker. In tegenstelling tot wat we deze reis hebben gezien is hier weinig te beleven. Maar je moet deze grote droge vlakte wel een keer gezien hebben. Ondanks dat we geen dak boven ons hoofd hebben kunnen we snel de slaap vatten.

12/10 Makgadikgadi Pans - Nata
We zijn nog maar nauwelijks wakker of we zien een enorme grote spin lopen. We prijzen ons gelukkig dat we de spin nu pas zien en niet vannacht. Ik weet zeker dat we anders geen oog hadden dicht gedaan. Nadat we de truck hebben ingeladen en aangeduwd zijn we vertrokken. Martina en Ellen zijn te laat om te duwen. Zij lopen alleen maar te kijken waar de spin is gebleven. Na een lange rit komen we bij Nata-Lodge aan. Ik voel me niet lekker (koorts en hevige hoofdpijn). Gelukkig bestaat de mogelijkheid om een lodge (huisje) te huren. Hier breng ik de rest van de dag door. De rest van de groep gaat vanmiddag om ongeveer 16.00 uur naar een niet ver weg gelegen park. Hier is een van de kleinere Salt-pans te zien. Deze Salt-Pan is in tegenstelling tot de Makgadikgadi Pans niet opgedroogd. Het kan hier vol met flamingo's zitten. In deze periode van het jaar is er echter geen enkele flamingo te zien. Wanneer de groep terug komt lig ik nog met koorts, flink transpirerend, in bed. Toch maar even Heiko erbij roepen. Deze vertelt dat we regelmatig de temperatuur moeten controleren. De gedachte van malaria spookt even door onze hoofden. Gelukkig zakt de temperatuur naarmate de avond vordert. Zo kan ik op onze laatste avond in Botswana toch nog even bij de groep zitten.

13/10 Nata Lodge - Johannesburg
Om 05.15 uur worden we door Heiko gewekt. De nacht hebben we verder doorgebracht in de lodge. De hele reis hebben we niet onder een klamboe geslapen. Vannacht hebben we dit wel gedaan en raad eens, we zitten onder de muggenbulten. Even na het ontbijt vertrekken we. Na een tijdje rijden worden we verrast door een klapband. De chauffeur die ons naar Johannesburg terug moet brengt krijgt iets van paniek over zich, terwijl Heiko weer in z'n element komt. De schade valt gelukkig mee. Bij de grens van Botswana en Zuid Afrika nemen we afscheid van Heiko. (Vanmorgen hebben we dit al van Ryan gedaan) Hij moet weer terug naar Vic-Falls. We moeten het verder met deze chauffeur redden. Deze laatste rit is nog het meest gevaarlijke van de hele safari. We zijn behoorlijk slaperig maar we hebben geen van beiden het lef om ook maar even de ogen dicht te doen. Na de nodige hartkloppingenTot 05.15 uur slapen we uit en maken een begin met de voorbereidingen voor de terugreis. Vanmorgen voor het ontbijt besluiten we om vandaag (gelijk met de anderen) toch maar terug te vliegen. Het nare gevoel dat we zonder de anderen nog een volle dag in deze onveilige stad door moeten brengen bekruipt ons. De laatste uurtjes brengen we met z'n zessen in het winkelcentrum in de buurt door. Om 16.15 uur vertrekken we met de transfer richting het vliegveld. Hier krijgen Holger en Thomas te horen dat ze pas de volgende morgen kunnen vertrekken. Dus het is hier al afscheid nemen. We vliegen samen met Elizabeth en Martina naar Amsterdam. De vlucht gaat behoorlijk snel voor ons gevoel. Het vliegtuig land om 05.25 uur en we drinken met z'n vieren nog een laatste kop koffie. Het daarop volgende afscheid kost ons allen de nodige moeite. Over drie maanden zullen we elkaar weer treffen, maar dan onder heel andere omstandigheden, namelijk tijdens onze skivakantie in Oostenrijk.

14/10 Johannesburg - Amsterdam
Tot 05.15 uur slapen we uit en maken een begin met de voorbereidingen voor de terugreis. Vanmorgen voor het ontbijt besluiten we om vandaag (gelijk met de anderen) toch maar terug te vliegen. Het nare gevoel dat we zonder de anderen nog een volle dag in deze onveilige stad door moeten brengen bekruipt ons. De laatste uurtjes brengen we met z'n zessen in het winkelcentrum in de buurt door. Om 16.15 uur vertrekken we met de transfer richting het vliegveld. Hier krijgen Holger en Thomas te horen dat ze pas de volgende morgen kunnen vertrekken. Dus het is hier al afscheid nemen. We vliegen samen met Elizabeth en Martina naar Amsterdam. De vlucht gaat behoorlijk snel voor ons gevoel. Het vliegtuig land om 05.25 uur en we drinken met z'n vieren nog een laatste kop koffie. Het daarop volgende afscheid kost ons allen de nodige moeite. Over drie maanden zullen we elkaar weer treffen, maar dan onder heel andere omstandigheden, namelijk tijdens onze skivakantie in Oostenrijk.

Tot slot
Deze eerste ervaringen met Afrika zijn voor ons onvergetelijk. De behoefte aan meer bekruipt ons beiden. We konden nog niet weten dat we een jaar later een reis zouden maken van Johannesburg naar Nairobi. komen we om 18.00 uur (en zonder ongelukken) in Johannesburg aan. Nadat we alles hebben uitgeladen nemen we een lekker bad en gaan samen met Elizabeth en Martina uit eten.

copyright: Paul Janssen