Makgadikgadi Salt Pans
11/10 Maun - Makgadikgadi
Pans
Vanmorgen doen we alles rustig aan. We doen wat inkopen voor de volgende
dagen waarna we vertrekken naar de Makgadikgadi Pans. Net wanneer we op
de plaats van bestemming aankomen gaat de auto kapot. Op de Pans mogen
geen tenten worden opgezet en dus moeten we de nacht in de open lucht doorbrengen.
De sterrenhemel is even als de vorige nachten prachtig om te zien en de
melkweg is duidelijk zichtbaar. De Makgadikgadi Pans is een uit twee delen
bestaand groot meer dat meestal vanaf mei tot en met september is opgedroogd
en omgeven door talloze klein meertjes. Wanneer het meer, zoals nu, droog
is komen te liggen loopt de temperatuur op tot een onhoudbare hoogte. Het
is dan ook niet voor niets dat we pas tegen het einde van de middag zijn
aangekomen. Het is een immense vlakte waar je ziet en voelt dat er niets
is. Het lijkt wel een maanlandschap. Dit maakt het wel dat de zonsondergang
spectaculair zijn. Elizabeth en Thomas koken vandaag. Spatzler en crêpes
en het smaakt allemaal erg lekker. In tegenstelling tot wat we deze reis
hebben gezien is hier weinig te beleven. Maar je moet deze grote droge
vlakte wel een keer gezien hebben. Ondanks dat we geen dak boven ons hoofd
hebben kunnen we snel de slaap vatten.
12/10 Makgadikgadi
Pans - Nata
We zijn nog maar nauwelijks wakker of we zien een enorme grote spin
lopen. We prijzen ons gelukkig dat we de spin nu pas zien en niet vannacht.
Ik weet zeker dat we anders geen oog hadden dicht gedaan. Nadat we de truck
hebben ingeladen en aangeduwd zijn we vertrokken. Martina en Ellen zijn
te laat om te duwen. Zij lopen alleen maar te kijken waar de spin is gebleven.
Na een lange rit komen we bij Nata-Lodge aan. Ik voel me niet lekker (koorts
en hevige hoofdpijn). Gelukkig bestaat de mogelijkheid om een lodge (huisje)
te huren. Hier breng ik de rest van de dag door. De rest van de groep gaat
vanmiddag om ongeveer 16.00 uur naar een niet ver weg gelegen park. Hier
is een van de kleinere Salt-pans te zien. Deze Salt-Pan is in tegenstelling
tot de Makgadikgadi Pans niet opgedroogd. Het kan hier vol met flamingo's
zitten. In deze periode van het jaar is er echter geen enkele flamingo
te zien. Wanneer de groep terug komt lig ik nog met koorts, flink transpirerend,
in bed. Toch maar even Heiko erbij roepen. Deze vertelt dat we regelmatig
de temperatuur moeten controleren. De gedachte van malaria spookt even
door onze hoofden. Gelukkig zakt de temperatuur naarmate de avond vordert.
Zo kan ik op onze laatste avond in Botswana toch nog even bij de groep
zitten.
13/10 Nata Lodge
- Johannesburg
Om 05.15 uur worden we door Heiko gewekt. De nacht hebben we verder
doorgebracht in de lodge. De hele reis hebben we niet onder een klamboe
geslapen. Vannacht hebben we dit wel gedaan en raad eens, we zitten onder
de muggenbulten. Even na het ontbijt vertrekken we. Na een tijdje rijden
worden we verrast door een klapband. De chauffeur die ons naar Johannesburg
terug moet brengt krijgt iets van paniek over zich, terwijl Heiko weer
in z'n element komt. De schade valt gelukkig mee. Bij de grens van Botswana
en Zuid Afrika nemen we afscheid van Heiko. (Vanmorgen hebben we dit al
van Ryan gedaan) Hij moet weer terug naar Vic-Falls. We moeten het verder
met deze chauffeur redden. Deze laatste rit is nog het meest gevaarlijke
van de hele safari. We zijn behoorlijk slaperig maar we hebben geen van
beiden het lef om ook maar even de ogen dicht te doen. Na de nodige hartkloppingenTot
05.15 uur slapen we uit en maken een begin met de voorbereidingen voor
de terugreis. Vanmorgen voor het ontbijt besluiten we om vandaag (gelijk
met de anderen) toch maar terug te vliegen. Het nare gevoel dat we zonder
de anderen nog een volle dag in deze onveilige stad door moeten brengen
bekruipt ons. De laatste uurtjes brengen we met z'n zessen in het winkelcentrum
in de buurt door. Om 16.15 uur vertrekken we met de transfer richting het
vliegveld. Hier krijgen Holger en Thomas te horen dat ze pas de volgende
morgen kunnen vertrekken. Dus het is hier al afscheid nemen. We vliegen
samen met Elizabeth en Martina naar Amsterdam. De vlucht gaat behoorlijk
snel voor ons gevoel. Het vliegtuig land om 05.25 uur en we drinken met
z'n vieren nog een laatste kop koffie. Het daarop volgende afscheid kost
ons allen de nodige moeite. Over drie maanden zullen we elkaar weer treffen,
maar dan onder heel andere omstandigheden, namelijk tijdens onze skivakantie
in Oostenrijk.
14/10 Johannesburg
- Amsterdam
Tot 05.15 uur slapen we uit en maken een begin met de voorbereidingen
voor de terugreis. Vanmorgen voor het ontbijt besluiten we om vandaag (gelijk
met de anderen) toch maar terug te vliegen. Het nare gevoel dat we zonder
de anderen nog een volle dag in deze onveilige stad door moeten brengen
bekruipt ons. De laatste uurtjes brengen we met z'n zessen in het winkelcentrum
in de buurt door. Om 16.15 uur vertrekken we met de transfer richting het
vliegveld. Hier krijgen Holger en Thomas te horen dat ze pas de volgende
morgen kunnen vertrekken. Dus het is hier al afscheid nemen. We vliegen
samen met Elizabeth en Martina naar Amsterdam. De vlucht gaat behoorlijk
snel voor ons gevoel. Het vliegtuig land om 05.25 uur en we drinken met
z'n vieren nog een laatste kop koffie. Het daarop volgende afscheid kost
ons allen de nodige moeite. Over drie maanden zullen we elkaar weer treffen,
maar dan onder heel andere omstandigheden, namelijk tijdens onze skivakantie
in Oostenrijk.
Tot slot
Deze eerste ervaringen met Afrika zijn voor ons onvergetelijk. De behoefte
aan meer bekruipt ons beiden. We konden nog niet weten dat we een jaar
later een reis zouden maken van Johannesburg naar Nairobi. komen we om
18.00 uur (en zonder ongelukken) in Johannesburg aan. Nadat we alles hebben
uitgeladen nemen we een lekker bad en gaan samen met Elizabeth en Martina
uit eten.